ایسکو دوشنبه در مصاحبه با رادیو کادنا سر به یادآوری سال 2013 پرداخت که در زمان معارفه اش راضی به پوشیدن پیراهن رئال نشد.

وی گفت :” حالا می توانم به آرم رئال بوسه بزنم. البته نه روی هر گلی بلکه پس از یک گل مهم چمپیونزلیگی یا گل های مهم دیگر . شاید آن لحظه کار دیگری کرده باشم اما حالا حاضرم به پیراهن رئال بوسه بزنم.”

مطبوعات :” راستش همیشه گوشه گیر بودن را ترجیح می دهم اما شاید حالا بیشتر مصاحبه کنم. همان طور که گفتم ترجیح می دهم از میکروفون ها دور باشم.”

چه چیزی بیشتر آزارت می دهد ؟ ” یک روز تحسین ، یک روز انتقاد و باید با این شرایط کنار آمد. ممکن است که شرایط زیاد خوب نباشد و فرصت بازی پیدا نکنی اما همیشه باید سرت را بالا بگیری و جایت را به کسی کادو ندهی.”

نا امید نشدن :” حمایت هوادارانم خمهم است چرا که به من در لحظات مشکل کمک می کنند . در لحظات مشکل نباید نا امید شد و باید جنگید.”

اطرافیانش:” اطرافیانم را همسرم، پسرم و والدینم تشکیل می دهند که در کنارم هستند.”

لحظات دردی:” هرگز چیزی مشخص نیست. گاهی ممکن است که فرصت بازی پیدا نکنی . لحظات مشکلی را پشت سر گذاشتم. توقعات همیشه بالا بود اما در نهایت وضعیت بهتر شد.”

نگرانی:” از اولین لحظه ای که به برنابئو آمدم حمایت ها را دیدم. هواداران به من محبت زیادی داشتند. با کیفیتی که وجود دارد نمی توانی جایگاهت را در برنابئو تثبیت کنی. می دانستم که کیفیت کافی نیست و باید یک رفتار متفاوت داشته باشم. باید با توقعات رئال هماهنگ می شدم.”

غیبت در جام جهانی :” ناراحت نشدم چرا که می دانستم دعوت نمی شوم. می دانستم که در رئال زیاد بازی نکرده ام و پیش از اعلام لیست غیبتم را پذیرفته بودم.”